به گزارش روابط عمومی مرکز توسعه کسب و کارهای نوین جوانان وندا:
مدرسه دارالفنون، اولین بنیاد آموزش نوین ایران است که در سال ۱۲۳۰ هجری به همت میرزا محمدتقی خان امیرکبیر، صدراعظم ایران در زمان سلطنت ناصرالدین‌شاه تاسسیس شد. هدف اصلی امیرکبیر ارتقای سطح دانش و آگاهی مردم و کشور بود که در آخر نیز موفق به پیاده‌سازی تمام افکار خود نشد و به قتل رسید. مدرسه دارالفنون در آن دوران هفت شعبه داشت و در آن اصول مهندسی، پزشکی و علمی به جوانان آموزش داده می‌شد. دارالفنون در نشریات و نامه‌های دولتی زمان خود، با نام‌های متفاوتی ذکر شده است، از جمله مدرسه جدید، مدرسه نظامیه، مکتب‌خانه پادشاهی، تعلیم خانه و معلم خانه.
تمامی دانش‌آموزان اولیه دارالفنون از فرزندان درباریان، اعیان و اشراف بودند از جمله دانش‌آموختگان معروف دارالفنون باید به محمدحسن‌خان صنیع‌الدوله (وزیر انطباعات و رییس دارالترجمه همایونی)، احتشام‌السلطنه (رییس مجلس شورای ملی اول و دوم)، میرزا کاظم محلاتی (پر شیمی نوین ایران) و میرزا جهانگیرخان روزنامه‌نگار و مدیر روزنامه جنجالی صوراسرافیل اشاره کرد.
دارالفنون بعد از آنکه در دی‌ماه ۱۲۳۰ خورشیدی به‌مدت ۸۰ سال پابرجا بود، در سال ۱۳۰۸ تخریب شد. در این سال میرزا یحیی‌خان اعتماد‌الدوله قراگزلو، وزیر معارف وقت، ساختمان اولیه دارالفنون را در هم کوبید و با نقشه و نظارت نیکولاس مارکوف، معمار روسی، ساختمان فعلی را بازسازی کرد و در سال ۱۳۱۷، توسط مشیرالدوله مدرسه حقوق طب و نظام از مدرسه جدا شد و مدرسه از حالت آکادمیک خارج و به دبیرستان تبدیل شد .از این پس این بنا به یکی از دبیرستان‌های شناخته شده و معروف تهران تبدیل شد. دارالفنون تا سال ۱۳۵۷ همچنان با کاربری دبیرستان به حیات خود ادامه می‌داد: اما با پیروزی انقلاب اسلامی، به مرکز تربیت معلم تبدیل شد و مدتی بعد به مرکز آموزش ضمن خدمت وزارت آموزش‌‌و‌پرورش اختصاص یافت تا آنکه در سال ۱۳۶۸ جزو فهرست آثار ملی ایران به ثبت در آمد و درب آن در سال ۱۳۷۵ بسته شد. مسوولان تصمیم گرفتند آنجا را مورد مرمت و بازسازی قرار دهند. در نهایت در سال ۱۳۹۸، درهای این مدرسه برای بازدید عموم باز شد.
