نظریه مثلث عشق در دهه 1980 توسط روان شناسی به نام دکتر رابرت استرنبرگ مطرح شد. طبق این نظریه؛ عشق رمانتیک سه بعد صمیمیت، شهوت و تعهد دارد که در هر لحظه از عشق تغییر می کند. همانند یک گلدان سه پایه، عشق رمانتیکی که توسط این سه مولفه تشکیل شده باشد احتمالا دوام بیشتری نسبت به عشقی خواهد داشت که شامل یک یا دوتا از این اجزا باشد.
بر اساس این نظریه؛ رابطه همسری مثلثی است که هر زاویه آن نامی دارد:
- صمیمیت: شامل احساس نزدیکی، ارتباط و پیوند.
- شهوت: شامل احساسات و امیالی که به جذابیت فیزیکی و تعامل جنسی ختم می شود.
- تعهد: که سبب می شود شخص ارتباط خود را با فرد مقابل ادامه دهد و با او به سوی اهداف مشترکی گام بردارد.
اگر همسران بتوانند هر سه مولفه عشق؛ یعنی صمیمیت، اشتیاق و تعهد را همزمان داشته باشند، به “عشق کامل و آرمانی” رسیده اند و می توانند با تمام وجود بگویند که “خوشبخت” هستند.