آنچه ایستادن روی یک پا می تواند به شما بگوید

آنچه ایستادن روی یک پا می تواند به شما بگوید

تحقیقات جدید کلینیک مایو نشان می‌دهد که مدت زمانی که فرد می‌تواند بر روی یک پا بایستد، به عنوان یک شاخص قوی‌تر از تغییرات قدرت یا شیوه راه رفتن، برای سنجش روند پیری در نظر گرفته می‌شود. این مطالعه امروز در مجله PLOS ONE منتشر شده است.

تعادل خوب، قدرت عضلانی و راه رفتن کارآمد به حفظ استقلال و بهزیستی افراد در دوران پیری کمک می‌کند. تغییرات در این عوامل و سرعت این تغییرات می‌تواند به پزشکان کمک کند تا برنامه‌هایی برای اطمینان از پیری سالم توسعه دهند. افراد نیز می‌توانند به طور شخصی تعادل خود را تمرین کرده و آن را بدون تجهیزات خاص حفظ کنند.

در این مطالعه، ۴۰ نفر سالم و مستقل بالای ۵۰ سال، تحت آزمایش‌های راه رفتن، تعادل، قدرت دست و قدرت زانو قرار گرفتند. نیمی از شرکت‌کنندگان زیر ۶۵ سال و نیمی دیگر بالای ۶۵ سال بودند.

در آزمایش‌های تعادل، شرکت‌کنندگان بر روی صفحات نیرویی در موقعیت‌های مختلف ایستادند: بر روی هر دو پا با چشمان باز، هر دو پا با چشمان بسته، بر روی پای غیر مسلط با چشمان باز و بر روی پای مسلط با چشمان باز. در آزمایش‌های یک‌پایی، شرکت‌کنندگان اجازه داشتند پاهای خود را به هر شکلی که خواستند قرار دهند. هر آزمایش ۳۰ ثانیه طول می‌کشید.

ایستادن بر روی یک پا — به‌ویژه پای غیر مسلط — بیشترین میزان کاهش با افزایش سن را نشان داد.

دکتر کنتون کافمن، نویسنده ارشد این مطالعه و مدیر آزمایشگاه تحلیل حرکت کلینیک مایو، می‌گوید: “تعادل یک شاخص مهم است زیرا علاوه بر قدرت عضلانی، نیاز به ورودی‌هایی از بینایی، سیستم دهلیزی و سیستم‌های حس‌پذیری بدن دارد. تغییرات در تعادل اهمیت دارند، زیرا اگر تعادل ضعیفی داشته باشید، در خطر افتادن قرار دارید، چه در حال حرکت باشید و چه نباشید. سقوط‌ها خطرات جدی برای سلامت هستند و پیامدهای شدیدی دارند.”

افتادن‌های ناخواسته، علت اصلی آسیب‌ها در افراد بالای ۶۵ سال است. بیشتر این سقوط‌ها ناشی از از دست دادن تعادل است.

در دیگر آزمایش‌ها:

• محققان از یک دستگاه مخصوص برای اندازه‌گیری قدرت دست شرکت‌کنندگان استفاده کردند. در آزمایش قدرت زانو، شرکت‌کنندگان در حالت نشسته قرار داشتند و باید زانوی خود را با تمام قدرت ممکن کشیده می‌کردند. هر دو آزمایش قدرت دست و زانو بر روی سمت غالب بدن انجام شد. قدرت دست و زانو با افزایش سن به‌طور قابل توجهی کاهش یافت، اما نه به اندازه تعادل. قدرت دست با سرعت بیشتری نسبت به قدرت زانو کاهش یافت، که آن را به عنوان شاخصی بهتر برای پیش‌بینی پیری تبدیل می‌کند.
• در آزمایش راه رفتن، شرکت‌کنندگان بر روی یک مسیر صاف ۸ متری در سرعت و حالت طبیعی خود راه رفتند. پارامترهای راه رفتن با افزایش سن تغییر نکردند. دکتر کافمن می‌گوید که این نتیجه تعجب‌آور نبود زیرا شرکت‌کنندگان با سرعت طبیعی خود راه می‌رفتند، نه حداکثر سرعت.

دکتر کافمن توصیه می‌کند افراد می‌توانند با ایستادن بر روی یک پا، تعادل خود را تمرین کنند و واکنش‌های عضلانی و دهلیزی خود را برای حفظ تعادل صحیح هماهنگ کنند. او می‌گوید اگر می‌توانید برای ۳۰ ثانیه بر روی یک پا بایستید، در وضعیت خوبی قرار دارید.

او اضافه می‌کند: “اگر از آن استفاده نکنید، آن را از دست می‌دهید. اگر از آن استفاده کنید، آن را حفظ می‌کنید. این کار آسان است، نیاز به تجهیزات خاصی ندارد و می‌توانید آن را هر روز انجام دهید.”

تأمین مالی این مطالعه شامل استادگرایی رابرت و آرلین کوگود در پزشکی سالمندان و پروفسوری سیستم عضلانی‌اسکلتی دبلیو. هال وندل جونیور بوده است.