انسان های منقرض شده به مدت 160000 سال در فلات تبت زنده ماندند

بر اساس مطالعه جدیدی که در Nature منتشر شده است، بقایای استخوانی که در یک غار تبتی در ارتفاع 3280 متری از سطح دریا پیدا شده است، نشان می دهد که یک گروه باستانی از انسان ها برای هزاران سال در اینجا زنده مانده اند.

دنیسووان ها گونه ای منقرض شده از انسان های باستانی هستند که در همان زمان و در همان مکان هایی با نئاندرتال ها و هومو ساپینس ها زندگی می کردند. تنها تعداد انگشت شماری بقایای دنیسووان توسط باستان شناسان کشف شده است. اطلاعات کمی در مورد این گروه، از جمله زمانی که آنها منقرض شدند، وجود دارد، اما شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد آنها با نئاندرتال‌ها و انسان‌های خردمند هم نژادی کرده‌اند.

یک تیم تحقیقاتی به رهبری دانشگاه لانژو، چین، دانشگاه کپنهاگ، دانمارک، مؤسسه تحقیقات فلات تبت، CAS، چین، و با مشارکت دانشگاه ریدینگ، بیش از 2500 استخوان از غار Baishiya Karst در ارتفاعات تبت را مطالعه کردند. فلات، یکی از تنها دو مکانی که دنیسوواها در آن زندگی می کردند.

تجزیه و تحلیل جدید آنها که امروز (چهارشنبه، 3 ژوئیه) در Nature منتشر شد، فسیل جدیدی از دنیسووان را شناسایی کرده و توانایی این گونه برای زنده ماندن در شرایط آب و هوایی متغیر – از جمله عصر یخبندان – را در فلات تبت از حدود 200000 نشان می دهد. تا 40000 سال پیش.

دکتر جف اسمیت، باستان‌شناس باستان‌شناسی در دانشگاه ریدینگ، یکی از نویسندگان این مطالعه است. او گفت: “ما توانستیم تشخیص دهیم که دنیسوواها طیفی از گونه های جانوری را شکار، قصابی و خورده اند. مطالعه ما اطلاعات جدیدی را در مورد رفتار و سازگاری دنیسوواها هم با شرایط ارتفاع بالا و هم با آب و هوای در حال تغییر نشان می دهد. ما تازه شروع به درک می کنیم. رفتار این گونه انسانی خارق العاده.”

تنوع غذایی

بقایای استخوان از غار بایشیا کارست به قطعات متعددی شکسته شد که مانع شناسایی شد. این تیم از یک روش علمی جدید استفاده کرد که از تفاوت‌های کلاژن استخوان بین حیوانات برای تعیین اینکه بقایای استخوان از کدام گونه است استفاده می‌کند.

دکتر هوان شیا از دانشگاه لانژو گفت: باستان‌شناسی باستان‌شناسی با طیف‌سنجی جرمی (ZooMS) به ما این امکان را می‌دهد تا اطلاعات ارزشمندی را از قطعات استخوانی که اغلب نادیده گرفته می‌شوند استخراج کنیم و بینش عمیق‌تری نسبت به فعالیت‌های انسانی ارائه کنیم.

تیم تحقیقاتی متوجه شد که بیشتر استخوان‌ها از گوسفند آبی معروف به بهارال، و همچنین یاک‌های وحشی، اسب‌های ماهی، کرگدن پشمالو منقرض شده و کفتار خالدار هستند. محققان همچنین قطعات استخوانی از پستانداران کوچک مانند مارموت ها و پرندگان را شناسایی کردند.

دکتر جیان وانگ، از دانشگاه لانژو، می‌گوید: «شواهد کنونی نشان می‌دهد که این دنیسوواها بوده‌اند، نه هیچ گروه انسانی دیگری، که غار را اشغال کرده و از تمام منابع حیوانی در دسترس آنها در طول دوران شغلی خود استفاده مؤثری کرده‌اند.»

تجزیه و تحلیل دقیق سطوح استخوان تکه تکه شده نشان می‌دهد که دنیسووان‌ها گوشت و مغز استخوان را از استخوان‌ها جدا کرده‌اند، اما همچنین نشان می‌دهد که انسان‌ها از آن‌ها به عنوان ماده خام برای تولید ابزار استفاده می‌کردند.

فسیل جدید دنیسووان

دانشمندان همچنین یک استخوان دنده را به عنوان متعلق به یک فرد جدید دنیسووان شناسایی کردند. قدمت لایه ای که این دنده در آن یافت شد بین 48000 تا 32000 سال پیش است که نشان می دهد این فرد دنیسووا در زمانی زندگی می کرده است که انسان های مدرن در سراسر قاره اوراسیا پراکنده شده اند. نتایج نشان می‌دهد که دنیسووان‌ها در دو دوره سرد زندگی می‌کردند، اما همچنین در طول یک دوره گرم‌تر بین یخبندان بین دوران پلیستوسن میانه و پسین.

دکتر فریدو ولکر، از دانشگاه کپنهاگ، گفت: “شواهد فسیلی و مولکولی با هم نشان می دهد که حوضه گنجیا، جایی که غار بایشیا کارست در آن قرار دارد، علیرغم ارتفاع زیاد، محیط نسبتاً پایداری را برای دنیسوان ها فراهم کرده است.

اکنون این سوال مطرح می شود که این دنیسوواها در فلات تبت کی و چرا منقرض شدند.