تأثیر تغییر آب و هوا بر کشاورزی
تأثیر تغییر آب و هوا بر کشاورزی
یک مرور جامع از پژوهش‌های جهانی در مورد ارتباطات بین تغییرات اقلیمی و کشاورزی نشان می‌دهد که احتمال ایجاد یک حلقه بازخوردی در حال ظهور وجود دارد؛ به‌گونه‌ای که با افزایش فشار تغییرات اقلیمی بر تأمین غذای جهانی، کشاورزی به ناچار اقدام به استفاده از روش‌هایی خواهد کرد که ممکن است اثرات زیست‌محیطی خود را تشدید کند.
این پژوهش که در مجله Science منتشر شده است، شامل ارزیابی گسترده‌ای از متخصصان، از جمله افرادی از دانشکده بهداشت عمومی Mailman دانشگاه کلمبیا می‌باشد. این مقاله همچنین به روش‌های جدید اشاره می‌کند که پتانسیل افزایش بهره‌وری و تثبیت تأمین غذای ما در دهه‌های آینده را دارند.
نویسندگان این پژوهش تأکید می‌کنند که انتشار گازهای گلخانه‌ای از کشاورزی اکنون ۱۸ برابر بیشتر از دهه ۱۹۶۰ است و تقریباً ۳۰٪ از گرم شدن جهانی را به خود اختصاص می‌دهد. کود اضافی که در خاک‌های زراعی باقی می‌ماند توسط باکتری‌ها به اکسید نیتروژن، یک گاز گلخانه‌ای که ۳۰۰ برابر قوی‌تر از دی‌اکسید کربن است، تجزیه می‌شود.
تلاش‌های استراتژیک برای کاهش اثرات گرمایش کشاورزی در عین حفظ بازدهی بالا ضروری است تا هم تغییرات اقلیمی کاهش یابد و هم از تأثیرات آن بر تأمین غذای ما محافظت شود.
دکتر لوئیس زیسکا، استادیار علوم بهداشت محیطی در دانشکده بهداشت عمومی Mailman دانشگاه کلمبیا و یکی از نویسندگان این مقاله، اظهار داشت: “مهم است که بدانیم تأثیر کشاورزی بر سلامت عمومی، از استفاده از آفت‌کش‌ها تا کیفیت آب، تقریباً قطعاً با تغییرات اقلیمی تشدید خواهد شد.”
پژوهش نتایج زیر را نشان داده است:
- تغییرات اقلیمی تأثیرات گسترده‌ای بر روش‌های کشاورزی دارد، از جمله افزایش مصرف آب و کمبود آن، انتشار گازهای اکسید نیتروژن و متان، تخریب خاک، آلودگی نیتروژن و فسفر، فشار آفات، آلودگی ناشی از آفت‌کش‌ها و کاهش تنوع زیستی.
- مسیرهای بازخوردی بین تغییرات اقلیمی و کشاورزی می‌توانند به طور چشمگیری انتشار گازهای گلخانه‌ای کشاورزی را افزایش دهند. بدون تغییر در کشاورزی، این حلقه بازخورد می‌تواند دستیابی به هدف توافق‌نامه پاریس مبنی بر محدود کردن گرمایش جهانی به ۱.۵ تا ۲ درجه سانتی‌گراد را غیرممکن کند.
- روش‌ها و فناوری‌های پایدار موجود، در صورتی که به‌طور گسترده اجرا شوند، می‌توانند به‌طور چشمگیری انتشار کشاورزی را کاهش داده و از ایجاد یک حلقه بازخورد جلوگیری کنند. برای دستیابی به این هدف، دولت‌ها باید موانع اجتماعی و اقتصادی را از بین ببرند و راه‌حل‌های مقاوم در برابر تغییرات اقلیمی را برای کشاورزان و تولیدکنندگان مواد غذایی در دسترس قرار دهند.
دیوید تیلمان، استاد دانشکده علوم زیستی دانشگاه مینه‌سوتا و یکی از نویسندگان مقاله، اظهار داشت: “ما به کشاورزی نیاز داریم، اما آینده بشریت نیز به این بستگی دارد که ما آسیب‌های زیست‌محیطی کشاورزی را کاهش دهیم.
با ارزیابی روش‌های جدیدس که در سراسر جهان در حال آزمایش هستند، روش‌هایی را شناسایی کرده‌ایم که به نظر می‌رسد باعث افزایش برداشت‌ها در عین کاهش آسیب‌های زیست‌محیطی می‌شوند.
پس از آزمون و تأیید این روش‌ها، ما به قانونی نیاز داریم که به کشاورزان نه تنها برای تولید غذا، بلکه برای بهبود محیط‌زیست نیز پاداش دهد. ایجاد مدیریت بهتر، منافع بزرگی برای همه ما دارد.”
محققان همه جنبه‌های رابطه بین کشاورزی و تغییرات اقلیمی را بررسی کردند تا مشخص کنند که در کجا روش‌های جدید بیشترین تأثیر را دارند.
در حالی که جذب کربن در حال حاضر اولویت دارد، رویکردی یکپارچه که بهره‌وری کشاورزی و آلاینده‌هایی مانند اکسید نیتروژن را مدنظر قرار دهد، می‌تواند منافع آب‌وهوایی بیشتری به همراه داشته و آینده‌ای پایدارتر برای کشاورزی فراهم کند. روش‌هایی مانند استفاده دقیق از کود و تناوب زراعی می‌توانند از ایجاد یک حلقه بازخوردی جلوگیری کنند.
این تیم چندین گام بعدی را شناسایی کردند. در درجه اول، ذی‌نفعان باید روند سازگاری و کاهش هزینه‌های کارآمد و دوستدار محیط زیست را تسریع کنند. کشاورزی دقیق، ادغام محصولات دائمی، آگری‌ولتائیک‌ها، تثبیت نیتروژن و ویرایش ژن‌های جدید از جمله تکنیک‌های نوظهوری هستند که می‌توانند تولید و بهره‌وری را در کشاورزی افزایش داده و در عین حال اثرات تغییرات اقلیمی را کاهش دهند. آن‌ها همچنین پیشنهاد کردند که تحقیقات بیشتری در مورد مسیرهای بازخوردی بین کشاورزی و اقلیم و فناوری‌های جدید مانند ربات‌ها انجام شود.
دیدگاهتان را بنویسید