خواب نامنظم: خطر دیابت نوع 2

محققان بریگام دریافتند که افراد میانسال تا مسن‌تر با مدت زمان خواب ناسازگار در مقایسه با افرادی که الگوهای خواب ثابت‌تری دارند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به دیابت هستند.

تحقیقات جدید نشان می دهد خواب مداوم می تواند به جلوگیری از دیابت نوع 2 کمک کند. مطالعه‌ای که توسط محققان بیمارستان بریگهام و زنان، یکی از اعضای مؤسس سیستم مراقبت‌های بهداشتی Mass General Brigham انجام شد، الگوهای خواب را در طول 7 شب مورد تجزیه و تحلیل قرار داد و سپس شرکت‌کنندگان را برای بیش از هفت سال پیگیری کرد. محققان دریافتند که مدت زمان خواب نامنظم با افزایش خطر ابتلا به دیابت مرتبط است، به طوری که افرادی که دارای بیشترین الگوهای نامنظم هستند، 34 درصد بیشتر از همتایان خود در معرض خطر ابتلا به دیابت هستند. این یافته ها که در Diabetes Care منتشر شده است، اهمیت خواب منظم را برای پیشگیری از دیابت نشان می دهد.

سینا کیانرسی، سرپرست تیم تحقیق و پژوهشگر بخش پزشکی شبکه Channing در بیمارستان زنان و بریگهام، گفت: مطالعه ما یک عامل سبک زندگی قابل تغییر را شناسایی کرد که می تواند به کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 کمک کند. یافته های ما بر اهمیت الگوهای خواب ثابت به عنوان یک استراتژی برای کاهش دیابت نوع 2 تاکید می کند.

دیابت نوع 2 نزدیک به نیم میلیارد نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد و یکی از 10 علت اصلی مرگ و میر و ناتوانی است. انتظار می رود تعداد افراد مبتلا به دیابت نوع 2 تا سال 2050 بیش از دو برابر شود و به 1.3 میلیارد نفر برسد. این وضعیت وخیم نیاز به استراتژی های نوآورانه برای پیشگیری از دیابت را برجسته می کند.

مطالعه جدید داده‌های شتاب‌سنجی بیش از 84000 شرکت‌کننده در مطالعه بیوبانک بریتانیا را برای بررسی هرگونه ارتباط احتمالی بین خواب و دیابت نوع 2 مورد تجزیه و تحلیل قرار داد. میانگین سنی شرکت کنندگان 62 سال (57 درصد زن، 97 درصد سفیدپوست) و در ابتدا فاقد دیابت بودند. آنها شتاب‌سنج‌ها – دستگاه‌هایی مانند ساعت‌هایی که حرکات را کنترل می‌کنند – به مدت هفت شب استفاده کردند. شرکت‌کنندگان تقریباً به مدت 7.5 سال پیگیری شدند و توسعه دیابت را بیشتر از طریق سوابق پزشکی پیگیری کردند.

این مطالعه با هدف بررسی دو سوال کلیدی انجام شد. اول، برای کشف اینکه آیا طول مدت خواب نامنظم ممکن است از طریق اختلالات شبانه روزی و اختلالات خواب باعث پیشرفت دیابت شود. دوم، بررسی اینکه آیا این ارتباط بین استعدادهای ژنتیکی دیابت متفاوت است یا خیر.

محققان دریافتند که طول مدت خواب نامنظم با خطر ابتلا به دیابت پس از تنظیم طیف گسترده ای از عوامل خطر مرتبط است. این ارتباط در افرادی که مدت خواب طولانی تری داشتند و امتیاز خطر پلی ژنیک پایین تری برای دیابت داشتند، آشکارتر بود.

داده ها نشان داد که در مقایسه با شرکت کنندگانی که الگوهای خواب منظمی داشتند، افرادی که خواب نامنظم داشتند (که مدت خواب روزانه به طور متوسط ​​بیش از 60 دقیقه متغیر بود) 34 درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به دیابت بودند. این خطر حتی پس از محاسبه سبک زندگی، بیماری‌های همراه، سابقه خانوادگی دیابت و شاخص‌های چاقی، کاهش یافت، اما همچنان ادامه داشت.

محدودیت های مطالعاتی وجود داشت. برخی از اطلاعات مربوط به سبک زندگی مورد استفاده در این تحقیق تا پنج سال قبل از شروع مطالعه شتاب سنج جمع آوری شد. این ممکن است بر دقت نتایج تأثیر بگذارد. همچنین، ارزیابی مدت خواب بر اساس 7 روز ممکن است الگوهای خواب طولانی مدت را نشان ندهد. در نهایت، شرکت‌کنندگان در مطالعه عمدتاً سالم، مسن‌تر و سفیدپوست بودند و ممکن است نتایج را برای جمعیت‌های متنوع‌تر نشان ندهند.

محققان قصد دارند شرکت‌کنندگانی را از گروه‌های سنی جوان‌تر و با پیشینه‌های نژادی مختلف مطالعه کنند. آنها همچنین علاقه مند به بررسی دلایل بیولوژیکی برای افزایش بی نظمی خواب خطر ابتلا به دیابت هستند.

کیان‌رسی گفت: یافته‌های ما پتانسیل بهبود پیشگیری از دیابت را در سطوح مختلف دارد. از نظر بالینی، آنها ممکن است برنامه های مراقبت و درمان بهتری را از بیمار ارائه دهند. دستورالعمل های بهداشت عمومی می تواند الگوهای خواب منظم را ترویج کند. با این حال، تحقیقات بیشتری برای درک کامل مکانیسم و ​​تأیید نتایج در سایر جمعیت ها مورد نیاز است.