آیا هورمون آهن معیوب می‌تواند کلید درمان پسوریازیس باشد؟
آیا هورمون آهن معیوب می‌تواند کلید درمان پسوریازیس باشد ؟
دانشمندان ممکن است به علت اصلی پسوریازیس، یک بیماری پوستی مزمن و گاه ناتوان‌کننده که ۲ تا ۳ درصد جمعیت جهان را تحت تأثیر قرار می‌دهد، دست یافته باشند. این بیماری با لکه‌های قرمز و پوسته‌دار مشخص می‌شود که کیفیت زندگی بیمار را به شدت تحت تأثیر قرار می‌دهد و در برخی موارد می‌تواند خطرناک باشد.
تحقیقات جدید نشان می‌دهد که هورمون هپاسیدین ممکن است عامل اصلی آغاز این بیماری باشد. این اولین بار است که هپاسیدین به‌عنوان یک عامل احتمالی بروز پسوریازیس مطرح می‌شود. در پستانداران، هپاسیدین مسئول تنظیم سطح آهن در بدن است.
تیمی از محققان بین‌المللی، از جمله دکتر شاراره پورزند از دانشگاه بث در بریتانیا، امیدوارند که این کشف به توسعه داروهای جدیدی منجر شود که قادر به مسدود کردن عملکرد این هورمون باشند. این درمان می‌تواند برای بیماران مبتلا به پسوریازیس پوسچولار (PP) که یک نوع شدید و مقاوم به درمان از این بیماری است، مفید باشد. این نوع پسوریازیس علاوه بر پوست، می‌تواند ناخن‌ها و مفاصل را نیز تحت تأثیر قرار دهد.
هپاسیدین: تنظیم‌کننده آهن در بدن
آهن یک عنصر ضروری برای بسیاری از عملکردهای حیاتی بدن است، از جمله حمل اکسیژن و حفظ سلامت پوست. با این حال، افزایش بیش از حد آهن در پوست می‌تواند منجر به بیماری‌های مزمن و التهابی شود. مطالعات گذشته نشان داده‌اند که سطح آهن در سلول‌های پوستی بیماران مبتلا به پسوریازیس بالا است، اما علت این افزایش و نقش آن در بیماری تا کنون مشخص نشده بود.
نقش هپاسیدین در بروز پسوریازیس
مطالعه جدید نشان داده است که هپاسیدین، که به‌طور طبیعی در کبد تولید می‌شود، در بیماران مبتلا به پسوریازیس نیز در پوست تولید می‌شود. این هورمون با تنظیم جذب آهن از غذا و انتشار آن در بدن، سطح آهن را کنترل می‌کند. اما در بیماران پسوریازیس، تولید هپاسیدین در پوست منجر به تجمع آهن و بروز علائم بیماری می‌شود.
آزمایش‌های حیوانی: نقش هپاسیدین در تحریک پسوریازیس
در این مطالعه، موش‌هایی که به مقدار زیادی هپاسیدین پوستی در معرض قرار گرفته بودند، به نوعی از پسوریازیس مبتلا شدند. این افزایش هپاسیدین منجر به تجمع آهن در سلول‌های پوستی و افزایش تکثیر این سلول‌ها و همچنین تولید بیش از حد نوتروفیل‌ها (یک نوع سلول ایمنی) شد که از ویژگی‌های اصلی پسوریازیس در انسان است.
درمان‌های فعلی و آینده
در حال حاضر درمان قطعی برای پسوریازیس وجود ندارد و درمان‌ها بیشتر بر کنترل علائم متمرکز هستند. دکتر پورزند معتقد است که هدف قرار دادن هپاسیدین می‌تواند به‌طور چشمگیری گزینه‌های درمانی بیماران را بهبود بخشد. او پیشنهاد می‌کند که دارویی برای تنظیم سطح این هورمون در پوست می‌تواند باعث کاهش علائم و پیشگیری از عود بیماری شود.
علاوه بر این، استفاده از شلاتورهای آهن، که به آهن اضافی در بدن متصل می‌شوند و آن را از بدن خارج می‌کنند، می‌تواند به کنترل تکثیر بیش از حد سلول‌های پوستی کمک کند.
آینده درمان پسوریازیس
دکتر ویلیام تیلت، متخصص روماتولوژی و استاد دانشگاه بث، می‌گوید: “این تحقیق گامی بزرگ برای افراد مبتلا به پسوریازیس و تیم‌های درمانی آنها است. شناسایی هپاسیدین به‌عنوان یک عامل مهم در بروز این بیماری، درهای جدیدی را به روی درمان‌های احتمالی باز می‌کند. با این حال، توسعه داروها فرایندی زمان‌بر و پرهزینه است، بنابراین یک درمان جدید به‌زودی در دسترس نخواهد بود.”
دکتر پنلوپه پراتسو، متخصص پوست و سخنگوی بنیاد پوست بریتانیا نیز می‌گوید: “یافته‌های این مطالعه به‌طرز جدیدی به درک پاتوفیزیولوژی پسوریازیس کمک می‌کند. اگرچه نتایج امیدوارکننده به نظر می‌رسند، تحقیقات بیشتری برای روشن‌تر شدن نقش هپاسیدین و پتانسیل آن به‌عنوان یک هدف درمانی در پسوریازیس مورد نیاز است.”
با وجود این، کشف نقش هپاسیدین به‌عنوان یک عامل مؤثر در بروز پسوریازیس، می‌تواند راه را برای توسعه درمان‌های جدید و مؤثرتر هموار کند و امیدواری را برای میلیون‌ها بیمار مبتلا به این بیماری به ارمغان آورد.
دیدگاهتان را بنویسید