تبخیر کیسه های قدیمی برای ساختن پلاستیک های جدید
تبخیر کیسه های قدیمی برای ساختن پلاستیک های جدید
فرآیند جدید کیسه‌ها و بطری‌های پلاستیکی را تبخیر می‌کند و گازهایی تولید می‌کند تا پلاستیک های جدید و بازیافتی بسازند.
یک فرآیند شیمیایی جدید می‌تواند پلاستیک های موجود در جریان زباله‌های امروزی را به‌طور اساسی بخار کرده و آن‌ها را به بلوک‌های ساختمانی هیدروکربنی برای تولید پلاستیک های جدید تبدیل کند.
این فرآیند کاتالیزوری که در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی توسعه یافته است، به‌خوبی بر روی دو نوع غالب زباله‌های پلاستیکی پس از مصرف‌کننده یعنی پلی‌اتیلن (ماده اصلی بیشتر کیسه‌های پلاستیکی یکبارمصرف) و پلی‌پروپیلن (که در پلاستیک های سخت مثل ظروف مایکروویوی تا چمدان‌ها وجود دارد) کار می‌کند. همچنین این فرآیند به‌طور مؤثری ترکیبی از این دو نوع پلاستیک را تجزیه می‌کند.
این فرآیند، اگر در مقیاس بزرگ پیاده‌سازی شود، می‌تواند به اقتصاد چرخشی پلاستیک های یکبارمصرف کمک کند. در این صورت، زباله‌های پلاستیکی به مونومرهای اولیه برای تولید پلیمرها تبدیل می‌شوند و استفاده از سوخت‌های فسیلی برای ساخت پلاستیک های جدید کاهش می‌یابد. بطری‌های آب شفاف پلاستیکی که از پلی‌اتیلن ترفتالیت (PET) ساخته شده‌اند، در دهه ۱۹۸۰ با هدف بازیافت به این شکل طراحی شدند. اما حجم پلاستیک های پلی‌استر در مقایسه با پلی‌اتیلن و پلی‌پروپیلن بسیار کم است، که به آن‌ها “پلی‌الفین‌ها” گفته می‌شود.
جان هارتویگ، استاد شیمی در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی که این تحقیق را رهبری کرده است، می‌گوید: «ما مقدار زیادی پلی‌اتیلن و پلی‌پروپیلن در اشیاء روزمره خود داریم، از کیسه‌های ناهار گرفته تا بطری‌های مواد شوینده لباس و ظروف شیر – بسیاری از چیزهایی که اطراف ما وجود دارند از این پلی‌الفین‌ها ساخته شده‌اند. آنچه اکنون به‌طور اصولی می‌توانیم انجام دهیم، این است که این اشیاء را با واکنش‌های شیمیایی که برای برش پیوندهای کربن-کربن پایداری که معمولاً وجود دارند طراحی کرده‌ایم، به مونومرهای اولیه بازگردانیم. با این کار، ما به تولید چرخه‌ای مشابه برای پلی‌اتیلن و پلی‌پروپیلن که برای پلی‌استرها در بطری‌های آب وجود دارد، نزدیک‌تر شده‌ایم.»
هارتویگ، دانشجوی تحصیلات تکمیلی ریچارد جی. “آر.جی” کانک، مهندس شیمی الکسیس بل، که استاد برجسته دانشگاه کالیفرنیا، برکلی است، و همکارانشان جزئیات این فرآیند کاتالیزوری را در شماره آینده مجله Science منتشر خواهند کرد.
اقتصاد چرخشی برای پلاستیک‌ها
پلاستیک های پلی‌اتیلن و پلی‌پروپیلن حدود دو سوم زباله‌های پلاستیکی پس از مصرف‌کننده را در سراسر جهان تشکیل می‌دهند. حدود ۸۰ درصد از این زباله‌ها به محل‌های دفن زباله منتقل، سوزانده یا به خیابان‌ها ریخته می‌شوند و اغلب به‌عنوان میکروپلاستیک ها در جریان‌ها و اقیانوس‌ها قرار می‌گیرند. بقیه به‌عنوان پلاستیک های با ارزش پایین بازیافت می‌شوند و به موادی مانند مواد سازه‌ای برای تراس‌ها، گلدان‌ها و چنگال‌های یکبارمصرف تبدیل می‌شوند.
برای کاهش این ضایعات، محققان به دنبال راه‌هایی برای تبدیل پلاستیک ها به موادی با ارزش بالاتر، مانند مونومرهایی هستند که می‌توانند دوباره برای تولید پلاستیک های جدید پلیمر شوند. این امر می‌تواند یک اقتصاد چرخشی برای پلیمرهای پلاستیکی ایجاد کند و نیاز به تولید پلاستیک های جدید از نفت خام را که باعث تولید گازهای گلخانه‌ای می‌شود، کاهش دهد. این فرآیند جدید، نه تنها از کاتالیزورهای ارزان‌تری استفاده می‌کند، بلکه پتانسیل مقیاس‌پذیری به سمت تولید انبوه را دارد و می‌تواند به‌طور مؤثری در کاهش مشکل ضایعات پلاستیکی که مدت‌ها است گریبان‌گیر محیط زیست شده است، نقشی کلیدی ایفا کند.
این فرآیند جدید، گامی مهم به سمت بازیافت کارآمدتر پلاستیک هاست، به‌ویژه پلی‌اتیلن و پلی‌پروپیلن که در بسیاری از محصولات روزمره استفاده می‌شوند. برخلاف فرآیندهای قدیمی که از کاتالیزورهای گران‌قیمت و کوتاه‌مدت استفاده می‌کردند، این روش از کاتالیزورهای جامد و ارزان‌تر که به‌طور گسترده در صنعت شیمیایی مورد استفاده قرار می‌گیرند، بهره می‌برد. با استفاده از این روش، می‌توان حجم بزرگی از زباله‌های پلاستیکی را به‌طور مداوم بازیافت کرد و به مونومرهای اولیه تبدیل نمود. در نتیجه، این فرآیند نه تنها در مقیاس بزرگ قابل پیاده‌سازی است، بلکه می‌تواند به کاهش استفاده از منابع فسیلی و انتشار گازهای گلخانه‌ای کمک کند و به‌طور مؤثری در حفاظت از محیط زیست تأثیرگذار باشد.
دیدگاهتان را بنویسید