سالروز دانشمند ایرانی که دیدگاهی مشابه نظریات اینشتین داشت
به گزارش روابط عمومی مرکز توسعه کسب و کار های نوین جوانان وندا:
ابوریحان بیرونی، دانشمند برجسته ایرانی، به دلیل تحقیقات عمیقش در علوم پایه به عنوان «منجم»، «ریاضیدان»، «پدر علم ژئودزی»، «تقویم‌شناس» و «طبیعی‌دان» شناخته شده است. او همچنین به عنوان «دانشمند همه‌چیز‌دان» مشهور شد و سالروز تولدش به «روز ملی علوم پایه» اختصاص یافته است تا توجه عمومی و دولتمردان به اهمیت علوم پایه و تأثیرات آن بر زندگی و آینده نسل‌های آینده جلب شود.
روایتی از بیرونی نقل شده که نشان‌دهنده خرد و دانش اوست: روزی او به همراه شاگردش برای مشاهده ستارگان از شهر خود به بیابان رفتند و کنار یک آسیاب شب‌زنده‌دار بستند. هنگام غروب و نزدیک به نیمه‌شب، آسیابان خواست در را ببندد تا از باران نجات یابد، اما بیرونی با اشاره به دانش علمی خود، پیش‌بینی کرد که باران نخواهد آمد. با این حال، باران شدیدی آغاز شد و بیرونی و شاگردش متوجه شدند که آسیابان از پیش بدان باران خبر داشته، که او این دانش را از طریق سگش کسب کرده بود. این حادثه نشان‌دهنده درک عمیق بیرونی از جهان طبیعی بود.
ابوریحان بیرونی در قرن‌های چهارم و پنجم میلادی زندگی می‌کرد و نویسنده‌ای جامع‌الاطراف با آثار فراوان در زمینه‌های ریاضیات، نجوم، داروشناسی، کانی‌شناسی، جغرافیا و هند‌شناسی بود. او از اولین کسانی بود که وزن مخصوص اجسام مختلف را با دقت بالا محاسبه کرد و این محاسباتش با اندازه‌گیری‌های مدرن تفاوت اندک داشت. بیرونی ۲۵ سال اول زندگی خود را در شهر زادگاهش گذراند و به مطالعه زبان عربی، فقه، الهیات اسلامی، علوم یونانی، ریاضیات، نجوم و طب پرداخت. او با ابن سینا در زمینه فلسفه طبیعی و فلسفه مشاء تبادل نظر داشت.
یکی از دستاوردهای برجسته بیرونی، یافتن فرمولی ساده برای اندازه‌گیری شعاع زمین بود که با دقت نزدیک به اندازه‌گیری‌های امروزی بود. او همچنین نظریه‌هایی در مورد دوره‌های زمین‌شناسی ارائه داد و در زمین‌شناسی به ویژه رسوب‌شناسی تخصص داشت. بیرونی دیدگاهی مشابه نظریات اینشتین درباره جهان داشت و معتقد بود زمین به دور خورشید می‌چرخد.
ابوریحان بیرونی علاوه بر فعالیت‌های علمی، در تاسیس آزمایشگاه‌ها در کشورهای ایران، پاکستان، افغانستان و ترکمنستان نقش مهمی ایفا کرد. او تا پایان عمرش بیش از ۱۵۰ اثر علمی در زمینه‌های مختلف به جا گذاشت. میراث او مشترک مردم کشورهای ایران، پاکستان، ترکمنستان، افغانستان و آسیای مرکزی و جنوبی است. با مرگ او در سن ۷۷ سالگی، ابوریحان بیرونی به عنوان یکی از بزرگترین دانشمندان ایرانی شناخته شد و تأثیرات علمی او تا به امروز ادامه دارد.
در سال ۱۴۰۱، شورای فرهنگ عمومی تصمیم گرفت ۱۳ شهریور را به «روز علوم پایه» نام‌گذاری کند تا اهمیت این حوزه علمی را برجسته کرده و جوانان را به ادامه تحصیل در علوم پایه ترغیب نماید. این اقدام به منظور ارتقای دانش فنی و فناوری و ایجاد آینده‌ای روشن‌تر برای نسل‌های آینده انجام شده است.
دیدگاهتان را بنویسید