طبق مطالعات جدید مردان و زنان درد را به طور متفاوتی پردازش می کنند

طبق مطالعات جدید مردان و زنان درد را به طور متفاوتی پردازش می کنند

در یک مطالعه جدید که به بررسی مدیتیشن برای درد مزمن پایین کمر پرداخته است، پژوهشگران دانشکده پزشکی دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو، کشف کردند که مردان و زنان از سیستم‌های بیولوژیکی مختلفی برای تسکین درد استفاده می‌کنند. در حالی که مردان درد را با آزادسازی اوپیوئیدهای درون‌زاد، مسکن‌های طبیعی بدن، کاهش می‌دهند، زنان به جای آن بر مسیرهای غیر اوپیوئیدی تکیه می‌کنند.

داروهای اوپیوئیدی مصنوعی مانند مورفین و فنتانیل از قوی‌ترین داروهای مسکن موجود هستند. شناخته شده است که زنان به طور کلی به درمان‌های اوپیوئیدی پاسخ ضعیفی می‌دهند، چرا که این داروها از مولکول‌های اوپیوئیدی مصنوعی برای اتصال به همان گیرنده‌هایی استفاده می‌کنند که اوپیوئیدهای درون‌زاد بدن به آن‌ها متصل می‌شوند. این ویژگی داروهای اوپیوئیدی توضیح می‌دهد که چرا آن‌ها به عنوان مسکن‌های قوی عمل می‌کنند، اما همچنین چرا این داروها خطر بالای وابستگی و اعتیاد دارند.

دکتر فاضل زیدان، استاد بیهوشی و استاد پژوهش در زمینه همدلی و شفقت در موسسه سنفورد دانشگاه سن دیگو، گفت: “وابستگی زمانی ایجاد می‌شود که افراد شروع به مصرف بیشتر اوپیوئیدها می‌کنند زیرا دوز اصلی آن‌ها دیگر کارایی ندارد. اگرچه این موضوع فرضی است، یافته‌های ما نشان می‌دهد که شاید یکی از دلایل اعتیاد بیشتر زنان به اوپیوئیدها این است که آن‌ها از نظر بیولوژیکی پاسخ کمتری به این داروها می‌دهند و برای تجربه تسکین درد باید مقادیر بیشتری مصرف کنند.”

این مطالعه داده‌های دو آزمایش بالینی را با مجموع ۹۸ شرکت‌کننده، شامل افراد سالم و کسانی که مبتلا به درد مزمن پایین کمر بودند، ترکیب کرد. شرکت‌کنندگان یک برنامه آموزشی مدیتیشن را گذراندند و سپس در حالی که مدیتیشن می‌کردند، یا دارونما یا دوز بالای نالوکسان (دارویی که اثر اوپیوئیدهای مصنوعی و درون‌زاد را متوقف می‌کند) دریافت کردند. همزمان با این آزمایش، آن‌ها به محرک‌های دردناک اما بی‌ضرر حرارتی در پشت پای خود پاسخ می‌دادند. محققان میزان تسکین درد از طریق مدیتیشن را هنگامی که سیستم اوپیوئیدی مسدود شده بود و هنگامی که فعال بود، اندازه‌گیری و مقایسه کردند.

مطالعه نشان داد:

1. مسدود کردن سیستم اوپیوئیدی با نالوکسان، تسکین درد مبتنی بر مدیتیشن را در مردان مهار کرد، که نشان می‌دهد مردان برای کاهش درد به اوپیوئیدهای درون‌زاد تکیه می‌کنند.
2. نالوکسان تسکین درد مبتنی بر مدیتیشن را در زنان افزایش داد، که نشان می‌دهد زنان برای کاهش درد به مکانیزم‌های غیر اوپیوئیدی تکیه می‌کنند.
3. هم در مردان و هم در زنان، افرادی که درد مزمن داشتند، تسکین درد بیشتری از مدیتیشن تجربه کردند نسبت به افراد سالم.

زیدان گفت: “این نتایج بر نیاز به درمان‌های تسکین درد اختصاصی برای جنسیت تأکید می‌کند، زیرا بسیاری از درمان‌هایی که ما استفاده می‌کنیم برای زنان به اندازه مردان مؤثر نیستند.”

محققان نتیجه‌گیری کردند که با تنظیم درمان درد بر اساس جنسیت فرد، ممکن است بتوان نتایج بیماران را بهبود بخشید و وابستگی به اوپیوئیدها و سوء‌مصرف آن‌ها را کاهش داد.

زیدان افزود: “تفاوت‌های واضحی در نحوه مدیریت درد بین مردان و زنان وجود دارد، اما تا کنون ما تفاوت بیولوژیکی واضحی در استفاده از سیستم‌های درون‌زاد آن‌ها مشاهده نکرده بودیم. این مطالعه اولین شواهد واضح را فراهم می‌کند که تفاوت‌های مبتنی بر جنسیت در پردازش درد واقعی هستند و باید هنگام توسعه و تجویز درمان‌های تسکین درد جدی‌تر گرفته شوند.”

نویسندگان همکار در این مطالعه شامل جون دین، میکایلا ریس، لورا خطیب، گابریل ریگنر، نایلا گونزالز، جولیا بیرنباوم و کریشان چاکراوارت از دانشگاه سن دیگو، والریا اولیوا از مؤسسه عالی سلامت ایتالیا، گریس پوزی از دانشکده پزشکی دانشگاه تولین، جیسون کولیر و ربکا ولز از دانشکده پزشکی دانشگاه ویک فارست، بورل گودین از دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس و راجر فیلینگیم از دانشگاه فلوریدا هستند.

این مطالعه تا حدی توسط مرکز ملی بهداشت مکمل و یکپارچه (با کمک هزینه‌های R21-AT010352، R01-AT009693، R01AT011502) و مرکز ملی پیشرفت علوم ترجمه‌ای (UL1TR001442) تأمین مالی شد.