وبینار ارزشیابی مشاغل با تأکید بر روش هی گروپ

ارزشیابی مشاغل به روش هِی گروپ، روشی بسیار معتبر در جهان است که بر اساس منطقی ساده از اجزای سطوح متفاوت کار طراحی شده است، به طوری که هر کدام از مشاغل را از چهار دیدگاه عمده (دانش چگونگی انجام کار، حل مسأله، پاسخگویی و شرایط محیط کار) می سنجد. به همین دلیل می­تواند برای سازمان هایی که دانش مدیران و کارکنان و میزان و نحوه تصمیم گیری ایشان در موفقیت سازمان مؤثر است، بسیار مفید باشد. استفاده از متد آبشار سازمانی یکی از نقاط قوت و برجسته این روش است، که باعث تعامل مستقیم این روش با استراتژی­ها، اهداف و برنامه­ های سازمانی می­شود.

در روش هی گروپ از جداول امتیازدهی شغلی و ماتریس­های متعدد برای ارزشیابی هر یک از عوامل ذکر شده استفاده می‌شود. اطلاعات راهنما(جداول و ماتریس­ها) بر اساس پایگاه داده بزرگی از مجموعه مشاغلی که مورد ارزشیابی و بررسی قرار گرفته‌اند، به دست آمده است. برای ارزشیابی یک شغل با استفاده از روش هی گروپ، تحلیل‌گر شغل ابتدا اطلاعاتی در مورد شغل مانند وظایف شغلی، مسئولیت‌ها، ارتباطات و…. را جمع‌آوری می‌کند و در ادامه، برای امتیازدهی به هر یک از عوامل از جداول راهنما استفاده می‌نماید. در پایان، نمرات چهار عامل با هم جمع می‌شوند تا یک امتیاز کلی(گرید) برای شغل به دست آید.

مزایای ارزشیابی مشاغل به روش هی گروپ

علاوه بر مزایایی که روش های ارزشیابی مشاغل دارند و در ادامه ذکر شده است، روش ارزشیابی مشاغل به روش هی گروپ، پنج متد کوالیتی چک را برای صحت سنجی امتیازات داده شده توسط تیم ارزشیابی مشاغل در هر یک از مراحل ارائه می­کند،

مزایای روش­های ارزشیابی مشاغل:

کاهش نابرابری در ساختار حقوق: میزان انگیزه‌ای که افراد برای کار خود دارند، رابطه مستقیمی با میزان حقوق دریافتی آن‌ها دارد. بنابراین هدف اصلی از ارزشیابی شغلی، هماهنگی بیرونی و درونی در ساختار حقوق و دستمزد است تا نابرابری در حقوق کاهش پیدا کند.

تخصص: به دلیل تقسیم کار و در نتیجه تخصصی شدن آن، نیازمندی‌ های شغلی متعددی در سازمان‌های مختلف ایجاد شده است. در این راستا سازمان‌ها باید فرصت ‌های شغلی مناسب و مرتبط را تعریف کرده و حقوق متناسب با هریک از آن‌ها را تعیین کنند؛ این امر تنها از طریق ارزشیابی شغل امکان‌پذیر است.

بهبود انتخاب کارمندان: اطلاعاتی که از طریق ارزشیابی شغل به‌دست می‌آید می‌تواند در زمان انتخاب نامزدهای شغلی نیز مفید باشد، به این معنا که عواملی که برای ارزشیابی شغل تعیین می‌شود را می‌توان در انتخاب کارکنان هم مدنظر قرارداد.

ایجاد رابطه هماهنگ بین کارکنان و مدیران: از طریق ارزشیابی شغل می‌توان روابط هماهنگ و سازگاری بین کارکنان و مدیریت برقرار کرد، به طوری که می‌توان انواع اختلافات حقوق و دستمزد را به حداقل رساند.

استانداردسازی: فرآیند تعیین و تعریف تفاوت در حقوق و دستمزدها برای مشاغل مختلف از طریق ارزشیابی شغل استاندارد می‌شود؛ این امر به ایجاد یکنواختی در ساختار حقوق کمک می‌کند.

مرتبط بودن مشاغل جدید: از طریق ارزشیابی شغل، می‌توان ارزش نسبی مشاغل جدید را نیز برآورد کرد.