گونه های حیوانی با روابط اجتماعی بیشتر عمر طولانی تری دارند

گونه های حیوانی با روابط اجتماعی بیشتر عمر طولانی تری دارند

تحقیقات جدید دانشگاه آکسفورد نشان داده است که گونه‌های اجتماعی‌تر عمر بیشتری دارند و برای مدت زمان بیشتری تولیدمثل می‌کنند. این نخستین مطالعه‌ای است که در این زمینه، تمام گونه‌های جانوری، از مدوزاها تا انسان‌ها را شامل می‌شود.

فایده‌ها و هزینه‌های اجتماعی بودن چیست؟ موجودات اجتماعی ممکن است از مزایایی مانند به اشتراک‌گذاری منابع، حفاظت بهتر در برابر شکارچیان و پشتیبانی برای بزرگ کردن نسل‌های خود بهره‌مند شوند. با این حال، زندگی در گروه‌های متراکم‌تر می‌تواند معایبی مانند شیوع بیماری، افزایش رقابت، تهاجم و درگیری را نیز به همراه داشته باشد.

یک مطالعه جدید که توسط دانشگاه آکسفورد انجام شده، ارزیابی جامعی از ارتباط بین اجتماعی بودن و ویژگی‌های مختلف تاریخ زندگی مانند زمان تولیدمثل، امید به زندگی و طول دوره تولیدمثل ارائه داده است. تا کنون، تحقیقات در زمینه تأثیرات اجتماعی بودن بر عملکرد به صورت گونه‌ای یا گروهی، مانند پرندگان یا برخی پستانداران، متمرکز شده بودند. این مطالعه جدید ۱۵۲ گونه جانوری از گروه‌های مختلف تئوریک، از جمله پرندگان، پستانداران، حشرات و مرجان‌ها را مورد بررسی قرار داده است.

نتایج این مطالعه نشان داد که گونه‌های اجتماعی‌تر عمر بیشتری دارند، بلوغ را به تأخیر می‌اندازند و احتمال موفقیت در تولیدمثل بیشتری نسبت به گونه‌های تنها دارند. اگرچه گونه‌های اجتماعی ممکن است در سازگاری و بهره‌برداری از محیط‌های به سرعت در حال تغییر بهترین نباشند، اما به عنوان یک گروه اغلب مقاوم‌تر هستند. این یافته جدید از فرضیه‌هایی حمایت می‌کند که اگرچه اجتماعی بودن هزینه‌های واضحی دارد، اما مزایای کلی آن بیشتر است.

این مطالعه همچنین نشان داد که اجتماعی بودن تأثیری بر کاهش توانایی تولیدمثل یا بقا در حیوانات با افزایش سن دارد که به آن پیری یا سنسنس گفته می‌شود. به عنوان مثال، متحدان اجتماعی ممکن است در برابر شکارچیان محافظت کنند و به این ترتیب طول عمر را افزایش دهند، اما استرس ناشی از سلسله‌مراتب اجتماعی و درگیری‌ها ممکن است اثر معکوس داشته باشد.

روبرتو سالگوئرو-گوئز، نویسنده اصلی این مقاله و استادیار دانشگاه آکسفورد گفت: «اجتماعی بودن جنبه‌ای بنیادین در بسیاری از حیوانات است. با این حال، هنوز شواهد مقایسه‌ای از هزینه‌ها و مزایای اجتماعی بودن در بین گونه‌های مختلف نداریم. این کار با استفاده از تعداد بی‌سابقه‌ای از گونه‌های جانوری نشان داده است که گونه‌های اجتماعی‌تر (اکثریت میمون‌ها، انسان‌ها، فیل‌ها، فلامینگوها و طوطی‌ها) دارای عمر و پنجره‌های تولیدمثلی بیشتری نسبت به گونه‌های تنها (برخی ماهی‌ها، خزندگان و برخی حشرات) هستند.»

در حالی که مطالعات قبلی تمایل به طبقه‌بندی اجتماعی بودن به عنوان یک دسته دوگانه (یعنی یک گونه یا اجتماعی است یا اجتماعی نیست) داشتند، این مطالعه جدید به رسمیت شناخت که اجتماعی بودن به عنوان یک طیف در بین گونه‌های جانوری وجود دارد. این طیف شامل روش‌های «میانه» اجتماعی بودن است، مانند اجتماعی بودن (مانند گاومیش‌ها، زبراها، پرندگان گله‌ای)، اجتماعی بودن در نزدیکی (مانند پرندگان مارتین بنفش) یا کلونی بودن (مانند پرندگان لانه‌ساز، برخی زنبورها، پلیپ‌های مرجانی). داده‌ها از طریق پایگاه داده‌ی کامادری حیوانات که به صورت آزاد در دسترس است (www.compadre-db.org) و تحت نظارت گروه تحقیقاتی سالگوئرو-گوئز در دانشگاه آکسفورد گردآوری شده است.

سالگوئرو-گوئز افزود: «در دوران پساکرونا، جایی که آثار انزوا به وضوح برای انسان‌ها (یک گونه بسیار اجتماعی) محسوس بوده است، این تحقیق نشان می‌دهد که در یک دیدگاه مقایسه‌ای، اجتماعی بودن بیشتر با برخی مزایای ملموس همراه است.»

تحقیقات بیشتری در حال انجام است تا پایگاه داده را گسترش داده و داده‌ها را با کار آزمایشگاهی و مدل‌سازی بیشتر ترکیب کنند تا تخمین بزنند که چگونه جمعیت‌های اجتماعی‌تر در برابر تغییرات آب و هوایی مقاوم هستند (یا نیستند).

*اجتماعی بودن با توجه به پیوستاری که نشان می‌دهد اجتماعی بودن دوگانه نیست، طبقه‌بندی شده است:

• تنها: افراد زمان خود را به تنهایی می‌گذرانند، مگر برای تولیدمثل (مانند ببرها)
• اجتماعی: افراد در گروه‌ها وقت می‌گذرانند، اما تعاملات اجتماعی شل هستند (مانند گاومیش‌ها)
• اجتماعی در نزدیکی: افراد در نزدیکی یکدیگر زندگی می‌کنند و معمولاً یک ناحیه مشترک را به اشتراک می‌گذارند، اما در تولیدمثل مشترک همکاری نمی‌کنند (مانند پرندگان مارتین بنفش)
• کلونی: افراد در نزدیکی یکدیگر زندگی می‌کنند و همیشه یک ناحیه مشترک را به اشتراک می‌گذارند (مانند پرندگان لانه‌ساز)
• اجتماعی: افراد در نزدیکی یکدیگر زندگی می‌کنند و گروه‌های سازمان‌یافته و پایداری تشکیل می‌دهند و در رفتارهای اجتماعی مانند تولیدمثل مشترک و ساختارهای سلسله‌مراتبی مشارکت می‌کنند (مانند فیل‌ها).