مهارت های والدینی به عنوان یکی از مهم ترین ارکانی که سلامت بشر و جامعه به آن وابسته است، مورد بی توجهی قرار گرفته است. اساس روش تربیتی نه بر پایه ی دانش و آموزش صحیح، بلکه برپایهی اصول تجربی، احساسی یا باورها و آموختههای غلط و کهنه است. این مسائل پیچیده تر میشوند وقتی که مفهوم پدرو مادر در بسیاری فرهنگها چنان تقدسی دارد که نقد رفتار آنها و بررسی مهارتهایشان با احساس گناه همراه است. اما والدین هم انسان اند و مثل تمام انسانها، ضعف و نقص دارند. . حس پدرو مادرتا حدی غریزی و فطری است و تحت تاثیر شرایط محیطی و تربیت و امکانات قرار میگیرد. ممکن است در دوران کودکی خود، پدرو مادری ناآگاه، بیمار یا سرکوبگرداشته اند و در نتیجه در شیوهی فرزندپروری خود دچار اشتباه و تقصیرشوند